Zbudowany w 1792 roku w stylu neoklasycznym po konkurencyjnym egzaminie publicznym wygranym przez jednego z przyjaciół Canovy, Giannantonio Selva, teatr był w tym czasie jednym z wielu prywatnych teatrów teatralnych i operowych.
W grudniu 1836 r. Wielki pożar zniszczył wewnętrzną strukturę, która została odbudowana rok później, podobnie jak mityczny ptak odradzający się z popiołów.
W XIX wieku teatr przedstawił światowe premiery licznych oper, w tym Tancredi Rossiniego, Sigismondo i Semiramid, Capuleti ei Montecchi Belliniego i Beatrice di Tenda, Belisario (Belizariusz), Pia de 'Tolomei Donizettiego , Maria de Rudenz, Ernani Verdiego, Attila, Rigoletto, La Traviata i Simon Boccanegra.
Dysponując miejscami siedzącymi dla ponad tysiąca osób, Fenice może poszczycić się doskonałą akustyką (ulepszoną po odbudowie teatru po niszczącym pożarze w 1996 r.), 98-osobową orkiestrą i 66-osobowym chórem operowym, oddaną lokalną publicznością i duże międzynarodowe śledzenie. Teatr jest wiodącym miejscem kreatywnym, wystawiającym ponad sto przedstawień operowych rocznie, ważny sezon symfoniczny prowadzony przez wybitnych dyrygentów z całego świata, pełne cykle symfonii Beethovena, Schumanna, Brahmsa i Mahlera, współczesny repertuar skupiony szczególnie o weneckich artystach, takich jak Nono i Maderna, baletach i koncertach muzyki kameralnej.